Psychosynthese

Wat psychosynthese is daar probeer ik in het heel kort op deze pagina over te vertellen.

Psychosynthese is een nog steeds in ontwikkeling zijnde psychologische benadering van de mens die de mens in zijn totaliteit omvat. Grondlegger is de Italiaanse psychiater Roberto Assagiolii, dé pionier op het gebied van transpersoonlijke psychologie en psychotherapie. Lees meer over Roberto Assagioli op Wikipedia

In het kort is psychosynthese; een veelomvattende benadering om tot zelfrealisatie en ontwikkeling van het menselijk potentieel te komen. Dit resulteert in een toename van emotionele en mentale bewegingsvrijheid en bevordert de kwaliteit van menselijke relaties.

Psychosynthese bevat inzichten van Westerse en Oosters wetenschap, filosofie , sociologie en religie.

“Psychosynthese als methode van psychologische ontwikkeling en van Zelfverwerkelijking is voor hen die weigeren slaaf te blijven van hun eigen innerlijke illusies of van invloeden van buitenaf, die weigeren om zich passief te onderwerpen aan het spel van psychologische krachten dat in hen plaatsvindt, en die vastbesloten zijn om meester over hun eigen leven te worden.”

-Roberto Assagioli-

” Synthese is het ordeningsprincipe wat zowel differentiatie als hereniging veroorzaakt”

Wat is psychosynthese? Een integratieve psychologie.

Psychosynthese is een integratieve psychologie, die een voortgaand streven naar integratie en synthese als uitgangspunt heeft. Dit proces van synthese tussen verschillende delen, vindt plaats binnen elk organisme, elke eenheid.

Roberto Assagioli: “Vanuit biologisch gezichtspunt kan gezondheid gedefinieerd worden als een dynamisch evenwicht tussen vele opeenvolgingen series van polariteiten, dat steeds verstoord en weer wordt hersteld. Op dezelfde wijze kan het psychologisch leven beschouwd worden als een voortdurende polarisatie en spanning tussen verschillende neigingen en functies en een voortdurend streven hiertussen, bewust of niet, een evenwicht te bewerkstelligen.”

Gedachtegoed & praktijk beoefening psychosynthese

In het gedachtegoed van Psychosynthese en bij de beoefening daarvan in de praktijk, wordt het belang onderkend van spontane en directe ervaringen of inzichten. Juist op momenten dat de ratio hiervoor (nog) geen verklaring kan geven. De taak van de ratio is om dergelijke ervaringen in latere instantie te onderzoeken op algemene geldigheid.

De ervaring zelf is van strikt individuele aard. Het zijn deze strikt individuele ervaringen, waarin het individu zich “plotsklaps” bewust wordt en inziet meer te zijn dan de concepten die hij over zich zelf hanteerde.

Psychosynthese maakt gebruik van een eigen arsenaal aan technieken en modellen. Deze technieken en modellen kunnen ons helpen te bereiken wat we willen in ons leven en te vermijden wat we niet willen.

Invloed individu & groep(en)

“De ervaring van eenzaamheid wordt in psychosynthese niet als iets definitiefs of essentieels gezien. Zij vormt een stadium, een tijdelijke subjectieve toestand. Zij kan worden afgewisseld -en zij wordt ook afgewisseld- met en uiteindelijk vervangen door de echte levende ervaring van tussenmenselijke contacten, relaties en wisselwerking, door samenwerking tussen personen en groepen personen en tussen groepen van personen, en zelfs door een onmerkbaar in elkaar overgaan door intuïtie, invoelingsvermogen, begrip en vereenzelviging.“
-Roberto Assagioli-

Elk mens maakt deel uit van allerlei groepen, zoals familie, vrienden, collega’s et cetera. Psychosynthese houdt rekening met de wederzijdse invloed die bestaat tussen het individu en de groepen waar hij of zij toe behoort.

Samenwerking met behoud van individualiteit is het streven.

” Het hart heeft redenen die de rede niet kent”

“We leven thans in een wereld waarin de illusie leeft van de mentale controle over het bestaan het over het algemeen wint van de wijsheid van het hart….. Maar het zijn vooral die momenten in ons leven, waarbij we diep in het hart getroffen worden, die de eenzijdige analysedwang van de rede ontmaskeren en het bewustzijn op een hoger niveau brengen. Herkent en aanvaardt men deze ogenblikken, dan zal dikwijls blijken dat hartverscheurende gebeurtenissen tevens de gebeurtenissen zijn waarin het hart ons behulpzaam is geweest bij de noodzaak ons fysieke, emotionele of mentale leven meer in overeenstemming te brengen met de bedoeling van ons individuele bestaan, soms met het bestaan zelf en héél zelden zelfs met meer dan dat.“

“De wereld van de ethiek en moraliteit van het hart (de Imaginalis), die zich verhult in allegorie en symbool (en zo tegenstellingen verheft naar een “hoger” of subtieler niveau van orde), wordt vandaag de dag helaas te zelden beschouwd als een educatieve methode, als een middel om het mysterie van het leven steeds dieper te leren doorgronden, ter bevordering van de medemenselijkheid en als dienst aan het leven zelf. De schoonheid van de rationele verhulling als doel op zich is voor menig mens reeds voldoende. Blijkbaar is men onderweg in grote getale vergeten wat de charme van wèrkelijk leren is en is men gaan geloven dat leren iets te maken heeft met distantie en controle over het leven zelf.”

Dit is wat Diederik van Rossum, directeur van het instituut voor psychosynthese, schrijft in zijn artikel “Psychosynthetische reflecties op formatief leren en didactiek”.